Είναι από εκείνες τις νύχτες και σήμερα,
από εκείνες που οι σκέψεις σου στήνουν χορό στο κεφάλι σου.
Πιάνεις το στυλό να τις περάσεις στο χαρτί, αλλά μάταια,
τα μάτια σου χάνονται σε μια νέα λευκή άβυσσο.
Είναι από εκείνες τις νύχτες που η μνήμη ξυπνά,
θυμίζει
και ας επιμένεις εσύ να ξεχνάς.
Είναι από εκείνες τις νύχτες που τα σωθικά και η καρδιά
σου
είναι έτοιμα να εκραγούν
συλλογιζόμενη όλα αυτά που ήθελες να πεις,
μα δεν είπες,
ή ίσως δε σε αφήσαν να πεις,
όλα αυτά που ήθελες να ζήσεις,
μα δεν έζησες,
όλα τα "σ' αγαπώ" που δεν άκουσες.
Είναι μια από τις νύχτες που σε κάνουν να ονειρεύεσαι,
να ελπίζεις,
να χάνεσαι σε κόσμους δικούς σου,
φτιαγμένους από μαύρο μετάξι και χρυσαφιές ηλιαχτίδες.
Και όλα αυτά από την αρχή,
ξανά και ξανά,
από εκείνες τις νύχτες είναι και αυτή σήμερα.
από εκείνες τις νύχτες είναι και αυτή σήμερα.