Από τη χώρα της Μιζέριας είμαι λοιπόν. Λίγοι την ξέρουν, ακόμη λιγότεροι την επισκέφθηκαν. Ανάμεσα σε πυκνά κωνοφόρα δάση και χτισμένη στις απότομες πλαγιές ενός άγνωστου βουνού, φροντίζει να μένει καλά κρυμμένη μονάχα για τους πραγματικά ευλαβείς προς την άρνηση κάθε χαράς και ευχαρίστησης.
Σ' αυτήν τη χώρα, ο ουρανός είναι γκρίζος, ντυμένος συνήθως με ένα ανάλαφρο πέπλο ομίχλης και νυχτολούλουδα σε αποχρώσεις του καφέ ξεφυτρώνουν άγρια κατά μήκος όλων των δρόμων. Ζώα άλλα δε θα συναντήσεις στους δρόμους της πέρα από αλυσοδεμένα κουτάβια, ξεχασμένα να υποφέρουν για μια σκυλίσια αιωνιότητα. Τα σπίτια είναι χτισμένα διάσκορπα, μακριά το ένα από το άλλο, να ταιριάζουν με την αποξένωση αυτών που τα κατοικούν.
Στη χώρα της Μιζέριας, φημισμένης για τις διαλυμένες της οικογένειες, υπάρχει και ένα σπίτι με τρία πατώματα, το σπίτι μου. Συχνά το επισκέπτομαι όταν χρειάζομαι λίγη δόση κριτικής, γκρίνιας και φυσικά... μιζέριας.
Αγαπημένος ο τόπος που μεγαλώσαμε, ριζωμένος βαθιά στο ποιοι γίναμε σήμερα.
Σ' αυτήν τη χώρα, ο ουρανός είναι γκρίζος, ντυμένος συνήθως με ένα ανάλαφρο πέπλο ομίχλης και νυχτολούλουδα σε αποχρώσεις του καφέ ξεφυτρώνουν άγρια κατά μήκος όλων των δρόμων. Ζώα άλλα δε θα συναντήσεις στους δρόμους της πέρα από αλυσοδεμένα κουτάβια, ξεχασμένα να υποφέρουν για μια σκυλίσια αιωνιότητα. Τα σπίτια είναι χτισμένα διάσκορπα, μακριά το ένα από το άλλο, να ταιριάζουν με την αποξένωση αυτών που τα κατοικούν.
Στη χώρα της Μιζέριας, φημισμένης για τις διαλυμένες της οικογένειες, υπάρχει και ένα σπίτι με τρία πατώματα, το σπίτι μου. Συχνά το επισκέπτομαι όταν χρειάζομαι λίγη δόση κριτικής, γκρίνιας και φυσικά... μιζέριας.
Αγαπημένος ο τόπος που μεγαλώσαμε, ριζωμένος βαθιά στο ποιοι γίναμε σήμερα.